Och, tak! Zgadzam się z Tobą w zupełności! Książki w mojej domowej biblioteczce wyglądają praktycznie jak nówki i ... jak ktoś pyta czy może pożyczyć to TYLKO jeśli jest to osoba zaufana pożyczę, jeśli nie, cóż trudno, istnieją biblioteki. A właśnie, biblioteki, jak widzę w jakim stanie są poniektóre egzemplarze to mam ochotę tego kto to czytał walnąć młotkiem po głowie, trochę rozumu nie zaszkodzi! Dla mnie książki są jak dzieci i naprawdę nie rozumiem jak można je w tak nikczemny sposób krzywdzić, przecież ktoś musiał je napisać! Nie powinno się o tym zapominać. :>

zgadzam się w 100% ;>
ja też niechętnie pożyczam książki, chociaż też fakt, że w sumie mało kto chce pożyczać, bo po prostu nie czytają. może i lepiej. na przykład mojej przyjaciółce zdarza mi się coś pożyczyć (to jest tak, że ona mi mówi "przynieś mi jakąś książkę na jutro" i zdaje się na mnie, i notabene myślę że tak może być z wieloma nieczytającymi - chętnie by po coś sięgnęli, ale po prostu nie wiedzą po co) i ogółem szanuje moje maleństwa bo wie ile dla mnie znaczą, ale raz chyba pisała na kartce która była położona na książce, i na okładce Requiem zostały odbite literki. wielkie dzięki. w każdym razie pilnuje się odkąd nawrzeszczałam na nią że założyła jakaś moją książkę rozkładając ją grzbietem do góry. na mamę zresztą też wrzeszczę, nawet jak czyta swoje książki, nie moje ;p
a książki w bibliotece... masakra. czy ci ludzie piłują je czymś, czy odgryzają? naprawdę nie wiem. i jeśli widać że książka ma np 50 lat to jestem to w stanie zrozumieć, ale jeśli to nowiutka pozycja - HOW?
no jak tak można...
mój brat często udaje że chcę np siąść na moją książkę która leży na kanapie (btw właśnie się zastanawiam ile razy właśnie użyłam słowa 'książka'), żeby mnie zdenerwować - i tak by nie siadł, ale ilekroć jest to pozycja pożyczona - nieważne z biblioteki, czy od znajomego, zaczynam krzyczeć "nienienienie, uważaj, to pożyczona!!' a ci co je niszczą, zalewają etc pewnie by machnęli tylko ręką "i tak nie moja"...........

Zgadzam się!
Ostatnio (miesiąc temu?) czytałam ''Wołanie Kukułki''. I książka mi wypadła z rąk, ponieważ zostałam ''potrącona'' przez jakąś dziewczynę. I zanim ją podniosłam, chłopcy z mojej klasy kopnęli tą książkę, że miała zniszczone przedarte strony oraz cały poszarpany (i trochę przedarty) brzeg. Więc nie pożyczam nikomu moich książek ze względu na to. Bo parę razy zdarzyło mi się pożyczyć książkę, ale jak one do mnie wróciły to szkoda mówić.
Dlatego warto by było, aby wszyscy to przeczytali i zobaczyli, że to szkoda. Bo jakby książki były ludźmi i twój przyjaciel kopnąłby ją/poszarpał. No właśnie...
Dlatego bardzo dobrze, że napisałaś taki post :)

weronine-library.blogspot.com

Wyobraź sobie moje przerażenie, jak znalazłam u malutkiej kuzynki mój jedyny, wypieszczony, bardzo stary i pięknie ilustrowany egzemplarz Pchły Szachrajki cały rozerwany i pomalowany flamastrami - nie do odratowania (a ja perfekcjonistką jeszcze jestem). Okazało się, że mój tata go jej dał, bo przecież dziecięca książka i myślał, że nie potrzebuję... Chyba tylko mól książkowy to uczucie zrozumie... (tata na szczęście sprawę pojął i już na szczęście nie rozdaje moich książek)

Aaaa, kocham Cie za ten wpis jeszcze bardziej! :) Ja również zwracam taka uwagę znajomym, ostatnio usłyszałam za plecami, ze jest już coś ze mną " nie halo". No ale cóż... nie pozwolę zniszczyć moich dzieci.
Ja osobiście bardzo niechętnie pożyczam książki, bo każda ma dla mnie ogromna wartość. Mam kilka zaufanych osób, którym z chęcią daje zapoznać się z rożnymi historiami, które mieszkają na moich polkach. Aczkolwiek mam zasadę, ze nikt nie dostanie mojej książki,dopóki ja sama najpierw jej nie przeczytam. :D
Pozdrawiam!

http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com/

jak to mówią: :dobry zwyczaj, nie pożyczaj" :) Ja zawsze chętnie pożyczałam moje maleństwa, bo bardzo mnie cieszy kiedy moi znajomi, z zasady nie czytajacy, nagle się nawracają. Zawsze jednak uroczyście im oznajmiam, że jeśli książka wróci uszkodzona, to osobiście ich pozabijam :P przeważnie szanują książki bo wiedzą ile dla mnie znaczą, raz koleżanka przepraszała mnie nawet, za lekko pofalowany róg kartki, bo biedaczka nie wytrzymała i popłakała się na zakończeniu :D Wybaczyłam jej od razu, ale jak wybaczyć komuś kto bez pytania pożycza MOJE książki SWOIM znajomym ?! Ludziom, których totalnie nie znam? Taka sytuacja też miała miejsce, a książki wracają do mnie już rok... Co ciekawe owa koleżanka, pożyczyła jeszcze innej koleżance... Teraz być może tylko pięciu osobom ufam na tyle by powierzyć swoje ukochane książki, ale przynajmniej mam nauczke na przyszłość...

Tak to właśnie bywa - niestety. Zdarzyło się, że pożyczona książka w ogóle do mnie nie wróciła. To dopiero mnie wkurzyło :)

Znajomi też się zachwycają moją biblioteczką, ale ja raczej nie pożyczam, chyba, że naprawdę kogoś lubię, ale to wyjątki. Nie wyobrażam sobie pożyczyć od kogoś książki i oddać w innym stanie.

Dlatego ja pożyczam tylko dwóm osobom - mojej zaczytanej znajomej z klasy, i mojej cioci (która też czyta, i sama dostaje szału jak ma poniszczone książki) xd

Ze znajomymi można rozmawiać, wygłupiać się, kłócić, ale lepiej im niczego nie pożyczać. Lepiej przez dbałość o własne rzeczy być egoistą czy naiwnym acz dobrodusznym altruistą? Już od kilku lat nie pożyczam niczego, choćbym miał zostać wyzwany od ostatnich zwyrodnialców nie pożyczę. Nauczyła mnie tego sytuacja z dwoma dobrymi znajomymi. Jednemu pożyczyłem I część "Wiedźmina" Spakowskiego książka wróciła w dość nieciekawym stanie. Jednakże to drugie zdarzenie okazało się być bardziej bolesne. Po kilkutygodniowych błaganiach zgodziłem się kumplowi pożyczyć grę. Wróciła po miesiącu, pudełko zachowało się świetnie, jednak płyta nie nadawała się już do użytku. Kolega nie przeprosił, nie dość, że zniszczył grę, do której miałem sentyment to jeszcze zamiast się przyznać okłamał mnie w żywe oczy, twierdząc, iż gdy dostawał grę płyta już w takim stanie była. A więc czy w niektórych momentach i dla niektórych ludzi specjalnie nie powinno się żądać pieniędzy za szkodę?

Ja jestem w trakcie zbierania książek. Może jeszcze nie mam dużo ale się jeszcze powiększy :) Co do niszczenia książek. Jak się komuś pożycza coś, to oczekuje się od niego pełen szacunek do naszej rzeczy, która jest dla nas bardzo ważna. A tu ktoś postępuje tak lekkomyślnie. Może przez przypadek? Błąd przy produkcji (osobiście spotkałam się z taką wymówką) Więc faktycznie lepiej pożyczać zaufanym osobom. Ale Ja jestem taka dumna, że moje książki nie marnują się na półce tylko wędrują z rąk do rąk. Więc i tak pożyczam książki tym którzy o to poproszą :)

Niestety muszę się zgodzić, dlatego zazwyczaj nie pożyczam. Raz pożyczyłam książkę koleżance, która podobno także kocha książki, napisałam podobno, bo nie powiem, że książka wróciła do mnie w stanie idealnym. Książka była z tzw. prze zemnie "skrzydełkami", które po oddaniu były zagięte, użyła ich sobie jako zakładki, a mówiłam, żeby nie robiła tak z moimi książkami (dziwne, że się zniszczyły, nieprawdaż?), kartki pogniecione i zalane wodą (trzeba brać książkę na plaże), okładka też pognieciona, a na dolnej i górnej części grzbiety także zniszczone. Nie była w opłakanym stanie, ale i tak gotowałam się w środku. Co zrobić, niektórzy po prostu nie potrafią szanować rzeczy.

Cudowny tekst <3. Moje książki mogą pożyczać (TYLKO) 4 osoby. Chociaż zdarzyło się, że jak pożyczyłam jednej z tej czwórki, to książka wróciła ze zgiętym grzbietem i normalnie krew mnie zalała (jedna część z Domu Nocy). Jednakże im bardziej się przyglądałam jej wykonaniu, to ta złość mi na tą osobę przeszła, bo okazało się, że książka została złożona w taki sposób, że nie było nadziei na to, by nie powstały zagięcia na okładce. Nawet wtedy, gdybym ja pierwsza ją przeczytała.

Co jeszcze zwróciło moją uwagę, to ostatnimi czasy wśród wydawców pojawiła się moda na okładki - jak ja je nazywam "policyjne". Czemu? Bo jak się ją weźmie w dłonie to zostają odciski palców. I jak tu czytać książkę, skoro wiesz, że zostaną obrzydliwe odciski palców? (Bądź, co bądź w końcu każdemu się pocą dłonie). Co robię? OBKŁADAM JE! Przeważnie robię drugą okładkę z gazety, by nie uwalić okładki, i to samo robię, gdy pożyczam takie książki innym. Ale patent z okładkami nie jest złym pomysłem - nawet jak się pożycza komuś książki. Można być przynajmniej "zabezpieczonym" że okładka wyjdzie cało z tej batalii z "obcym" czytelnikiem. :)

Chętnie pożyczam książki, nawet kosztem ich gorszego wyglądu, bo choć przykro patrzeć, jak książka wraca z zagiętym rogiem czy złamanym grzbietem, to właśnie po to jest - do czytania, a nie stania na półce. Myślę, że osoba oddająca zniszczoną rzecz - jakąkolwiek - przejawia po prostu brak kultury osobistej.

Nawet nie wiesz jak bardzo się z Tobą zgadzam :) Osobiście nigdy nie pożyczam książek. Parę razy mi się zdarzyło i tak oto moje ulubione tomy, które już zawsze będę trzymać na półce wyglądają jak z d.... Połamane grzbiety, zabrudzone kartki, pogięte rogi, połamana okładka i wiele, wiele innych szkód :( W zamian tylko głupie - "tak było". Grrr...

Zgadzam się ze wszystkim, co napisałaś. Nie pożyczam książek nikomu oprócz mojego chłopaka, mojej mamy i jego rodzinki. Znajomym nie pożyczam bo właśnie obawiam się szkód. Pamiętam też jak kiedyś tata przywiózł pożyczoną ode mnie książkę z wakacji, wyglądała okropnie, cała pomięta i pomarszczona. Ale czego się spodziewać skoro wpadła mu do basenu :/

Moją książkę pożyczoną znajomej zjadł pies , no cóz książka nie do odratowania ale odkupiła mi egzemplarz, ale tak to jest z nami, gdy widzimy jak ktoś nie szanuje książek, przecież to moje dzieci!