No więc co z tym Świętym Mikołajem?
Był u Was, czy nie? Zasłużyliście sobie na prezent? :D A jak tak, to co dostaliście od niego? Czekam na Wasze odpowiedzi! Jestem ciekawa tego, co też Pan Święty Wam przyniósł :D Mi zrobił naprawdę ciekawą niespodziankę...
Budzę się w czwartek rano (około 6:00)... a tu prezent! Otwieram paczuszkę, wyciągam ślicznego pluszowego pieska (swoją drogą nazwałam JĄ Clarissa), z kolei zaraz po nim... Miasto zagubionych dusz! Och, tak się ucieszyłam, że obudziłam brata :D Ponad to ja i moje najlepsze przyjaciółki zorganizowałyśmy sobie Mikołajki i od jednej z nich dostałam Nie mogę powiedzieć ci prawdy oraz puzzle z gotyckim motywem. Jestem tak ucieszona z mikołajowych prezentów, że aż nie mogę tego opisać! Spodziewajcie się niedługo recenzji książek, które dostałam :)
Pochwalcie się swoimi prezentami ^^
A teraz czas na recenzję ;) Przedstawiam Wam Magiczną gondolę i ciekawą XV-wieczną Wenecję :)
Tytuł: Magiczna gondola. Poza czasem
Autor: Eva Völler
Data premiery: 19 września 2012r.
Wydawnictwo: Egmont
Ilość stron: 464
No i skończyła
się przygoda z Magiczną gondolą.
Opuściłam Wenecję, wróciłam do siebie i chciałam Wam opowiedzieć o mojej
przygodzie z powieścią pani Völler. Jaka była? Czy wciągała? Co wpływa na taką
a nie inną ocenę? Na samym początku zdradzę tylko tyle, że po zakończeniu
czytania Magicznej gondoli miałam
naprawdę mieszane uczucia.
Do
zapoznania się z niezwykłą historią Anny zachęcił mnie opis i w jakimś
niewielkim stopniu również okładka. Tytuł wydał mi się zbyt banalny – w końcu
wiele rzeczy w powieściach z gatunku paranormal romance jest magiczne,
począwszy od zwykłych kamieni, poprzez biżuterię aż do różnych miejsc, dlatego
„magiczna gondola” w mojej głowie brzmiało prosto i nieciekawie. Mimo to
kolejną rzeczą, która sprawiła, że sięgnęłam po tą książkę, były pozytywne
recenzje wielu czytelników. Skoro większość z nich zachwala powieść pani
Völler, czemu miałabym nie spróbować? Przecież nic nie stracę.
Tak
więc, kierowana wyżej wymienionymi argumentami, postanowiłam przenieść się do
XV-wiecznej Wenecji, która od zawsze mnie interesowała.
W
prologu spotykamy się z listem, ale nie byle jakim, tylko z przeszłości.
Stwierdziłam, że to całkiem pomysłowy wstęp, dlatego przeczytałam go napełniona
pozytywnymi emocjami i przeszłam do początku pierwszej części. Była późna
godzina, wobec tego powtarzałam sobie, że „przeczytam tylko pierwszy rozdział i
idę spać”. Czytałam, czytałam i czytałam… aż tu nagle okazało się, że wcale nie
ma rozdziału pierwszego, ani drugiego, tym bardziej trzeciego… Pierwszą rzeczą,
która najbardziej rzuca się w oczy, to właśnie brak podziału na rozdziały. Nie
uważam tego za minus książki, ale przyznam, że zdziwiło mnie to. Cała powieść
podzielona jest na cztery duże części mające od stu do stu pięćdziesięciu
stron.
Kilka
minut później w Magicznej gondoli
pojawia się zapowiedziany wcześniej młody mężczyzna. Bez bicia przyznam się, że
jego postać niezwykle mnie zainteresowała, chociaż na początku jego zachowanie
doprowadzało mnie do szewskiej pasji. Irytowało mnie ciągłe powtarzanie „Nie
mogę ci tego powiedzieć”. Do tego przejdę za chwilę.
Akcja
nabiera rozpędu, Anna przenosi się do Wenecji z XV wieku i dopiero wtedy
wszystko nabiera kolorów. No dobrze – jednak nie wszystko. Pierwszym minusem Magicznej gondoli są… bohaterowie. O
tak, właśnie oni. Skoro to tak zachwalana pozycja, liczyłam na gamę
najróżniejszych charakterów, a okazało się, że są bardzo… papierowi. Jeden jest
podobny do drugiego. U żadnego z nich nie dostrzegłam żadnych wad czy zalet,
każdy zachowywał się tak samo, nikt nie miał wyraźnie zarysowanego charakteru.
Dowiedziałam się tylko, że Matylda lubi rządzić Klaryssą, z kolei Klaryssa
dosyć często kłamie, do tego Sebastiano nic nie może wyjaśnić Annie, gdyż
najważniejsze rzeczy wyjaśniające jej sytuację stanowią jego tajemnicę zawodową
i tak w kółko. Nie podobało mi się to.
Ostatnim
minusem powieści Evy Völler jest banalny wątek miłosny. Sama historia
siedemnastolatki wciąga na tyle, że chemię między dwoma głównymi bohaterami
można było z łatwością pominąć. Nie mówię, że był zły, ale brakowało w nim
tego, co często wywołuje motylki w brzuchu (a może tylko ja tego nie
odczułam?).
Teraz
przejdę do plusów, znacznie przyjemniejszej części oceniania.
Pierwszym
z nich jest obraz XV-wiecznej Wenecji. Opisane przez autorkę uliczki, zabytki
(przynajmniej na dzień dzisiejszy, wcześniej to były normalne budynki), ludzie,
moda i zachowanie były tak realne, że wyobrażałam sobie, iż w tej chwili
właśnie tam się znajduję. Ponad to dla urozmaicenia zostały użyte włoskie
zwroty (każdy z nich wytłumaczony), co dodało tekstowi blasku, a całej historii
autentyczności.
Drugim
plusem jest niezwykle łatwy język autorki i lekki styl, dzięki czemu każdą
część wręcz „połykało się”. Duże litery też robią swoje. Czyta się naprawdę
szybko, przyjemnie i bez problemów. Francuskie słowa, wcześniej wspomniane
włoskie zwroty i inne rzeczy dotąd nieznane czytelnikowi wyjaśniono w
przypisach. Za organizację plusik.
Ostatnim
plusem Magicznej gondoli jest akcja,
która ani na moment nie zatrzymywała się w miejscu. Widać, że pani Völler
wszystko dokładnie zaplanowała, bo ciągle coś się działo. I bardzo dobrze.
Dzięki temu nie można było oderwać się od książki. Między innymi w ten sposób w
ciągu czterech dni zdążyłam przeczytać całą powieść.
Podsumowując:
Nie
mówię, że Magiczna gondola jest zła.
Po prostu, tak samo jak każda inna powieść, ma swoje wady i zalety. Liczyłam na
coś fenomenalnego, powalającego, lecz moje oczekiwania były wygórowane. W
zamian za to dostałam ciekawą przygodę i lekcję historii, a także parę cennych
uwag co do kłamania i oszukiwania. Czas spędzony z powieścią pani Völler
upłynął mi niezwykle przyjemnie. Magiczna
gondola jest warta polecenia, chociażby ze względu na akcję i piękny obraz
XV-wiecznej Wenecji.
7/10
Mimo wszystkich jej wad jakie tylko mogłaby mieć, to i tak pewnie bym po nią sięgła. Po prostu uwielbiam motyw podróży w czasie :)
OdpowiedzUsuńBez podziału na rozdziały? Interesujące. Teraz nie ma już wielu takich książek.
OdpowiedzUsuńMiałam wielką ochotę przeczytać tę książkę. Teraz jakoś czuję, że to nie jest powieść, która mi się spodoba. Zobaczę, może przeczytam:)
OdpowiedzUsuńbaaardzo chcę przeczytać :D
OdpowiedzUsuńWydaje się ciekawa, też pewnie ją przeczytam - jak dooorwę :D :)
OdpowiedzUsuńCzytałam i bardzo ją polubiłam.
OdpowiedzUsuńZapowiada się ciekawie, choć Ci niezbyt rozwinięci bohaterowie... Trochę mnie to razi, ale mimo wszystko przeczytałabym. Wenecja... Aż się rozmarzyłam;P
OdpowiedzUsuńW zeszłym roku, jak byłam na Salonie.... - wtedy pierwszej edycji - to tez było wiele osób, zatrzęsienie było przy wymianie (byłam tylko jaka wymieniająca, nie jako wolontariusz) książek. Mam nadzieję, że w tym roku będzie lepiej! I żeby udało mi się dorwać pozycje, które od dawna widnieją na półce "Chcę mieć"! Prawdopodobnie, jak wrócę z Salonu, to zrobię jakąś relację. Mam nadzieję, że będę miała się czym pochwalić :D. A tymczasem wracam do rozdziału - jak mi się już nieeeee chce! Moja wewnętrzna bogini siedzi, piłuje paznokcie i mocno ziewa. Znudzona jest chyba "Sytuacja na rynku wydawniczym i księgarskim po 1989 roku" :P
OdpowiedzUsuńCzekam na relację ;) Jestem ciekawa, jak było na Salonie Ciekawej Książki :D A bogini powiedz coś motywującego - w końcu cały czas nie będzie piłować paznokci ;D
UsuńUwielbiam tę książkę! <3 Zazdroszczę Ci MZD. Wydaje mi się, że przychodzi ona do wszystkich, tylko nie do mnie, chociaż już jakiś czas temu ją zamówiłam. :c
OdpowiedzUsuńKocham, kocham, kocham i uwielbiam "Magiczną gondolę"! Jest prześwietna, fantastyczna, czytałam ją z zapartym tchem i dodałam do Ulubionych! Bardzo podobał mi się motyw podróży w czasie i w dodatku WENECJA! *,* A Sebastiano... <3
OdpowiedzUsuńNa Mikołajki dostałam Trylogię Czasu i jestem strasznie zadowolona :)
Naprawde dobra ksiazka dla wszystkich w roznym wieku :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Nie czytałam, ale z chęcią to nadrobię. Świetna recenzja. Obserwuję.
OdpowiedzUsuń